Deel  01

Wel of niet gemotiveerd

Vooropgesteld, ik weet niets over hoe je een boek moet schrijven. Ik heb geen kaas gegeten van hoe ik iets in de juiste volgorde vertel zodat het een zinnig verhaal wordt. Wel wordt me verteld dat ik een geinige manier heb van hoe ik verhalen vertel of deze schrijf. Ook krijg ik van allerlei kanten te horen dat ik mijn eigenste rook stopwijze in een boekje moet proppen omdat vele anderen hier ook iets aan zouden kunnen hebben.

Ik heb besloten dat dus maar te doen. want ik ben erg trots en verbaasd over mijn eigen prestatie, namelijk het stoppen met roken na 35 jaar. Dat wil ik delen met iedereen die het stoppen met roken ook maar enigszins overweegt. Ik denk namelijk dat ik een totaal nieuwe manier heb ontdekt om te stoppen met de tabak, en wel op een manier die zeer geschikt is voor de meest luie stopper onder ons. Want met mijn methodiek ben ik gewoon door blijven roken en heb ik in mijn rookgedrag maar één sullig dingetje veranderd. Die verandering bracht natuurlijk daarna alles in gang waardoor ik onvermijdelijk ging stoppen met roken.

Let op wat ik zeg. Doordat ik een balletje aan het rollen bracht was het stop-proces in gang gebracht, ikzelf was niet bewust bezig met het stoppen. Het grappige was dat ik weken voor de stopdag al wist dat deze manier mij ging brengen waar ik wilde komen. En geloof me als ik je zeg dat ik bijna geen motivatie had om te gaan stoppen. Die wens was er wel maar ik wist hoe verslaafd ik was en dat stoppen een onmogelijkheid leek te zijn. Gelukkig bleek dat anders te liggen.

Ik was er echt heilig van overtuigd dat zonder die sterke drijfveer je van alles kunt proberen, maar dan toch steeds jammerlijk zult falen. Eigenlijk heeft dat me ook altijd tegen gehouden om te beginnen aan het stoppen met roken. Stom achteraf, nu ik weet dat je die drijfveer helemaal niet nodig hebt. Natuurlijk ben ik wel van mening dat je enige wil moet hebben om te stoppen. Zonder die wil kun je geen besluiten nemen de juiste kant op.

Een sterke motivatie zal heus meehelpen, maar dat weet ik dan in mijn geval nu niet. Zoals gezegd, ik had  echt geen motivatie toen ik stopte. Die interne motor kwam in de dagen erna pas op gang. Opeens had ik door dat ik ging stoppen met roken en ik zag een kans die ik met beide handen aanpakte. En waarom pakte ik die kans dan nu aan, op dit punt in mijn leven? Ik had vele jaren rond gelopen met overpeinzingen om te gaan stoppen, om te gaan minderen en om misschien wel een stoppoging te wagen. Het bleef in die jaren alleen bij de gedachtes. Maar nu ik naar de 50 liep ging ik anders denken en was ik er blijkbaar klaar voor. Daarbij had ik in de afgelopen 10 jaar veel kennis opgedaan over verslavingen en kon dit toepassen op mezelf.

De cijfers liegen niet over het roken en wat dit met je gezondheid doet. Zal ik even wat op een rijtje zetten? Nee zeker, nou, ik doe het toch.

Het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) zegt in een gezamenlijk onderzoek met het Trimbos instituut het volgende:

• zware rokers, die meer dan 20 sigaretten per dag roken leven ongeveer 13 jaar korter dan niet-rokers
• één op de vier zware rokers (23 procent) overlijdt voor zijn of haar 65^e levensjaar
• van de lichte rokers (niet dagelijkse rokers) haalt 11 procent de 65 jaar niet
• de grootste sterfteoorzaak onder rokers is kanker, met longkanker als nummer 1 uiteraard
• hart- en vaatziekten en ademhalingsziekten komen bij rokers vaker voor dan bij niet-rokers
• van alle mensen die overlijden voor de leeftijd van 80 jaar is tabak bij 4 van de 10 de doodsoorzaak

Zo zijn er natuurlijk genoeg statistieken te vinden en zeker vele onderzoeken die de verschrikkelijke uitkomsten van die onderzoeken staven. En wij als rokers schrikken elke keer van die uitkomsten en denken dan heel even dat we er nu toch echt iets aan moeten gaan doen. Even later steken we toch weer die lekkere sigaret op! Hmm, rook je even mee? De boosdoener van dit alles zit in je hoofd. Die vijand is jouw eigen grijze massa, je hersenen, je brein.

Nu mag het nog hoor, steek maar op die peuk. Het minderen en stoppen gaat straks pas beginnen als je ruim halverwege mijn manier bent. En het leuke is, het heet dan nog helemaal niet stoppen met roken. Nee joh ….. je gaat alleen maar één klein dingetje veranderen in je rookgedrag. Je steekt in de komende dagen en weken nog steeds je sigaret op. Maar daarna komt die stopdag en je zult die in een vloeiende overgang mee gaan maken.

Nu nog even verder over die motivatie waar ik het steeds over heb. De definitie van motivatie op www.betekenis-definitie.nl:

Dus die innerlijke motivatie komt echt vanuit jezelf. Je walgt zo van het roken dat dit gevoel voldoende is om te stoppen, en vooral om gestopt te blijven. Dit gevoel sleept je door de moeilijke momenten die de verslaving jou voor de voeten gooit. De externe motivatie komt er doordat je omgeving je onder druk zet om te stoppen of dat jij je bijvoorbeeld begint te schamen als je ergens rookt. En pas op dat je nergens gaat roken met kinderen in de buurt. Dat is helemaal NOT DONE! Het is tegenwoordig zo dat je bijna een parasiet bent als je nog rookt. Anderen wijzen je er op dat je niet moet roken en gaan je vertellen hoe ongezond het is. Een roker wordt tegenwoordig veroordeeld door de maatschappij voor diens rookgedrag. 

Op www.psychoanalytischwoordenboek.nl wordt de volgende uitleg gegeven.

Motivatie verwijst binnen de klinische psychologie vooral naar de bereidheid tot het verrichten van een bepaald gedrag. Als therapeutische interventie kent men de binnen de verslavingszorg ontwikkelde motiverende gespreksvoering, die gericht is op het doen toenemen van de motivatie voor behandeling (Miller & Rollnick, 2002). Motivatie wordt hierbij opgevat als de individuele keuze om te veranderen en om in behandeling (een opname) te gaan.

Er zijn auteurs die zeggen dat er meer factoren meespelen dan alleen de individuele keuze om te veranderen (Ward e.a., 2004). Zij gebruiken het begrip ‘bereidheid tot verandering’ (readiness to change) om aan te geven dat naast individuele factoren ook kenmerken van een behandeling en de contextuele factoren hierbij een rol spelen. Binnen de forensische psychiatrie is er vaak sprake van extrinsieke motivatie: de betrokkene is bereid om bepaald gedrag te vertonen of juist na te laten ten einde voor dit gedrag beloond te worden of te vermijden dat er sancties volgen. Dit in tegenstelling tot intrinsieke motivatie, waarbij de wens tot bepaald gedrag uit de persoon zelf voortkomt. Freud gebruikte het begrip motivering om aan te geven dat gedrag bepaald werd door bewuste en onbewuste drijfveren.

Oké? Simsalabim! Wat wordt hier nou gezegd?

In de kern, maar vooral zoals ik het lees, staat er dat motivatie een drijfveer is naar de keuze voor verandering. Voor mij is dit één van de belangrijkste realisaties die je kunt hebben. Hoe groter de motivatie, des te meer vastberaden die keuze wordt gemaakt, waardoor de verandering ook sneller teweeg kan worden gebracht.

Verandering van gedrag is een keuze

Begrijp dus goed dat verandering een echte keuze is. Jij kiest voor de verandering, maar die verandering overkomt je daarna niet zomaar. Dan moet je er opeens bakken energie in steken en er allerlei acties op ondernemen. Je moet je er bewust van zijn dat je een bepaalde richting hebt gekozen. En dan is het hard werken om die richting aan te houden.

Er wordt soms gezegd dat er vaak vanuit externe factoren motivatie ontstaat. Je wilt voldoen aan een beeld dat je familie van je heeft, of je gaat je gedragen zoals je denkt dat je omgeving dat van je wil zien. Dit is vaak gedrag dat na bepaalde tijd weer weg ebt en dus niet stand houdt. Dit gevoel is niet echt genoeg en staat te ver van jezelf af. Het zegt niet direct dat het niet zal lukken met een externe factor uiteraard, maar meestal is het succes maar van tijdelijke aard. 

Wees gerust hoor, je krijgt echt een goede uitleg van mij hoe jij die prachtige poging gaat doen om te minderen en / of te stoppen met roken. Je krijgt een soort handleiding waar je in ongeveer een achttal weken toewerkt naar de stopdag. Het traject waardoor ik erachter kwam dat ik moeiteloos kon stoppen met roken en mijn openbaring kreeg waardoor ik die vijand in mijn hoofd heb kunnen verslaan. Mocht je jezelf nog steeds afvragen waarom ik denk jou iets te kunnen leren over verslaafd zijn, of hoe ik denk jou te kunnen helpen van die nasty verslaving af te komen? Het antwoord is dat ik al geruime tijd werk in de gezondheidszorg, waarvan de afgelopen 10 jaar met verslaafde mensen binnen bijna alle verslavingsgebieden.

Ik zit er dus met mijn neus bovenop. Ik ga je ook vertellen dat ik heb ontdekt niet meer achter zogenaamde feiten te staan die gelden in de verslavingswereld. Mijn methode liet mij inzien dat wat volgens de norm als een (bijna) onmogelijkheid wordt gezien, wel degelijk mogelijk is. Ook al ben ik misschien wel een uitzondering op een regel. Dat zou betekenen dat er nog meer uitzonderingen kunnen rondlopen. Er wordt gesteld dat bijna alle pogingen van verslaafde mensen alleen een kans van slagen hebben bij de aanwezigheid van een hoge mate aan interne drijfveren. Blijkbaar heb je die hoge mate aan motivatie nodig om dat gevecht te kunnen winnen.

Gesteld wordt dan ook dat je een intens gevecht met jezelf aangaat om die nare verslaving te doorbreken. Ik geloofde dit ook maar ik heb inmiddels ontdekt dat dit iets anders kan liggen. In mijn geval had ik wel een juiste motivatie, maar niet de wil om die motivatie de juiste kracht bij te zetten. En omdat die strijd een hevige strijd is heb ik dus iets bedacht waarmee ik deze op een andere wijze zou kunnen overwinnen. 

Startpagina   --    Extra lang voorwoord   --   DEEL  01   --   DEEL 02   --   DEEL 03   --   DEEL 04   --   DEEL 05   --   DEEL 06   --   DEEL 07    --   Extra lang nawoord